00's Childhood

      Σελίδες ατέλειωτες θα μπορούσα να γράψω για την εποχή που ήμουν πιτσιρικάς και όχι έφηβος όπως τώρα (που κοντεύω να τελειώσω και αυτόν τον κλάδο ηλικίας), αλλά θα τα συμπυκνώσω σε ένα αρθράκι. Εποχές ξέγνοιαστες με την μόνη σκέψη να είναι πότε θα πάω για μπάλα στο σχολείο ή για να το συνδέσω με το σήμερα, πότε θα με αφήσει η μάνα μου να κάτσω λίγο στον επιτραπέζιο υπολογιστή για λίγη ζωγραφική, πασιέντζα και για τους πιο λάτρεις των γραφικών φλιπεράκι. 

  

  

     Σχολείο με ανυπομονησία για την ώρα της Γυμναστικής και του Προγράμματος "Καλλιπάτειρα" που απλά ξαναπαίζαμε ποδόσφαιρο. Θυμάμαι μια χρονιά, Τετάρτη Δημοτικού πρέπει να ήμουν, είχαμε Γυμναστική και Καλλιπάτειρα τελευταίο 2ωρο. Ήταν ότι καλύτερο για να τελειώσει η μέρα και να πάμε σπίτι. Εκεί διάβασμα για την επόμενη μέρα και κατά τις 6 το απόγευμα, ξανά στο προαύλιο του σχολείου με την παρέα για Ποδόσφαιρο. Ατέλειωτες ώρες ποδόσφαιρο, όσες και οι γρατσουνιές που αποκτούσαμε στα πόδια. 

     Σάββατο και Κυριακή πρωί ήταν τα πιο γλυκά πρωινά ξυπνήματα. Γάλα και τηλεόραση από τις 9 μέχρι τη 1-1:30 που ο Star συνήθως είχε FULL πρόγραμμα με παιδικές σειρές. Ξεκίνημα με Pokemon και τελείωμα με Bugs Bunny. Αγαπημένος Scooby Doo και Dexter. Powerpuff Girls παρ'όλο που ήταν κοριτσίστικη φάση είχε τον επιστήμονα που σου έδινε πάντα την εντύπωση ότι κάτι νέο θα φτιάξει κάθε φορά. Amazing Spider-man και Woody Woodpecker και αν ήθελες κάτι από anime? YU-GI-OH! Μεγάλος χαμός σαν σειρά, μεγάλος χαμός με την κυκλοφόρηση των καρτών. Έτυχε να μου κάνει δωράκι ένα φακελάκι μια ξαδέρφη μου με 6 κάρτες. Κατέληξα να έχω συλλογή μεγαλύτερη των 500 καρτών είτε αυθεντικές είτε μαϊμού που ήταν πιο φθηνές. 

    Μεγάλο κεφάλαιο ήταν και το κεφάλαιο τάπες. Πρώτα ήταν οι "ξύλινες" όπως τις λέγαμε και έπειτα οι τσίγκινες, ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού σε κάθε διάλειμμα. Ήταν η πρώτη επαφή ας το πούμε με τον τζόγο. Κέρδιζες και του τα έπαιρνες, έχανες και σου τα έπαιρναν. Ήταν τόσο εθιστικό και επειδή υπήρχε θέμα εγωισμού, μια αναμέτρηση μπορούσε να κρατήσει και 2 σχολικές μέρες στα διαλείμματα. Χρήματα αφημένα σε γαριδάκια που δεν φαγώθηκαν ποτέ, μόνο και μόνο για την τάπα που σου έδινε το δικαίωμα συμμετοχής. Μεγάλος χαμός. 

    Τέλος, οι κονσόλες της εποχής. Game Boy Advance,Game Boy Advance SP, Playstation 2,Tamagotchi. Θυμάμαι πολλά πρόσωπα σκυφτά πάνω από ένα gameboy που είχε φέρει ένας στο σχολείο παίζοντας pokemon,zelda,super mario και διάφορα άλλα. Playstation 2 parties δεν υπήρχαν συχνά σε σπίτια φίλων αλλά όταν υπήρχαν γινόταν χαμός με FIFA,Pro,Gran Turismo,Need for Speed και διάφορα Multiplayer παιχνίδια. Ανταλλαγή κασετών και cd γίνονταν με προθεσμία 1 βδομάδας ή βαριά και 2. Πολλοί ζηλιάρηδες με την δικαιολογία ότι το ξεχνούσαν σπίτι ενώ απλά απολάμβαναν το παιχνίδι που δεν είχαν αγοράσει, μπορεί και να το κρατούσαν μέχρι και μήνα το οποίο εξαρτώταν και από την σχέση που είχαν τα παιδιά μεταξύ τους. Τέλος, τα Tamagotchi. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας. Όλοι είχαμε ένα. Και εγώ σαν παιδί επίσης. Το φροντίζαμε περισσότερο από τους εαυτούς μας. Ήταν και μια καλή αφορμή να πλησιάσεις κορίτσι και να ζητήσεις να ζευγαρώσετε "τα Tamagotchi" σας. Μην το αρνηθείς ότι δεν το έχεις κάνει φίλε γιατί ακόμα και αν δεν το έκανες το σκέφτηκες να το κάνεις επειδή το κοριτσάκι σου άρεζε. 

Αυτά τα λίγα από τα πολλά που μπορούσα να γράψω για την παιδική μου ηλικία, την παιδική ηλικία των παιδιών των 00's. Ασχολήθηκα μόνο με την ψυχαγωγία αφήνοντας εκτός τις τροφικές συνήθειες (lays,cheetos,roll up τσίχλες και διάφορα τέτοια). Αυτά για σήμερα. Ευχαριστώ για την ανάγνωση σας.