Κεφάλαιο: Εθνική Ελλάδος,Mundial 2014 (Brasil)

 

     Προσωπικά περίμενα να μην έχουμε καν την πορεία που είχαμε. Μετά το 3-0 από τους Κολομβιανούς στην πρεμιέρα περίμενα ψυχολογία στο 0 και σκυφτά κεφάλια, αλλά τί σκεφτόμουν; Είμαστε Έλληνες και στα ζόρικα ξέρουμε να κρατάμε το κεφάλι μας ψηλά και να παλεύουμε, το'χουμε δείξει άπειρες φορές στο παρελθόν, φροντίζουμε για το ίδιο και τώρα.
Μια εθνική κατακραυγή προς το πρόσωπο του Κώστα Κατσουράνη υπήρξε μετά τον πρώτο αγώνα λόγω της αγωνιστικής του εμφάνισης και δεν κρύβω ότι και εγώ είχα απογοητευτεί.
    Και συνεχίζουμε παίζοντας με τους Ιάπωνες, με το ερώτημα, ΠΟΙΟΣ θα σταματήσει τα sprint αυτών των τρελών Ασιατών; Kagawa και Honda ήταν ο μεγαλύτερος μας κίνδυνος...και από άμυνα; 0 εις το πηλίκο -εξαίρεση ο Παπασταθόπουλος και ο Τοροσίδης-. Αποβολή του Κατσουράνη και οι ελπίδες εξανεμίζονται καθώς παίζουμε ΚΑΙ με παίκτη λιγότερο κόντρα στα μηχανάκια τους Ιάπωνες. Προς έκπληξη πολλών η Εθνική στάθηκε γερά και απέσπασε το 0-0 που την έφερνε πιο πάνω σε βαθμολογία από υπερδυνάμεις της Ευρώπης. Βρεθήκαμε σε 2 αγώνες να έχουμε 1 βαθμό, την στιγμή που Αγγλία,Ιταλία,Πορτογαλία,Ισπανία είχαν 0!
                 

    Τελικός από πολλές απόψεις ήταν ο αγώνας κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού. Τελευταίο Μουντιάλ για Καραγκούνη,Κατσουράνη(;) και σίγουρα Σάντος που ήξερε ήδη τον αντικαταστάτη του μετά την διοργάνωση στον πάγκο που καθόταν επί 4 χρόνια. Πιο σημαντικό από όλα ήταν το θέμα πρόκριση! Μια νίκη κόντρα στην Ακτή και νίκη της Κολομβίας κόντρα στην Ιαπωνία μας έφερνε στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, που ποτέ δεν καταφέραμε να το πετύχουμε στην ιστορία μας!! Μεγάλο το βάρος όλων των παικτών, μεγάλο το βάρος της φανέλας. Κι όμως, ο Σάμαρης άνοιξε το σκορ και μας έβαλε μπροστά στο σκόρ και στο ημίχρονο κρατούσαμε το αγαπημένο μας σκορ (1-0) που έφερνε την πρόκριση-όνειρο των διεθνών μας. Στην πρώτη ουσιαστική φάση των Ιβοριανών στο δεύτερο ημίχρονο δεχτήκαμε την ισοφάριση και τα φώτα έμοιαζαν να σβήνουν...θα είχαμε πέσει μεν με το κεφάλι όρθιο αλλά θα είχαμε πέσει. 1 λεπτό των καθυστερήσεων, η Εθνική είναι στο 1-1 και έχοντας χάσει 3 δοκάρια έμεναν 2 λεπτά για να μείνει εκτός διοργάνωσης, ο Σαμαράς έχει την μπάλα στην περιοχή και ανατρέπεται, ο διαιτητής σφυρίζει το πέναλτυ και για 90 δεύτερα οι παλμοί όλου του Ελληνικού λαού χτυπάνε στο κόκκινο. Ο ίδιος ο Σαμαράς αναλαμβάνει την εκτέλεση. ΓΚΟΛ! 2-1 η Εθνική μας σε νεκρό χρόνο!!! Ο διαιτητής μετά τους πανηγυρισμούς λήγει το ματς και σε συνδυασμό με την νίκη της Κολομβίας ήμασταν στους 16!! Με τον αγαπημένο τρόπο της (1 Νίκη 1 Ισοπαλία 1 Ήττα) που την συντροφεύει σε 3 διοργανώσεις (Euro 2004,2012,Mundial 2014) η Εθνική ξανάκανε το θαύμα της και έστειλε τους Έλληνες στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.
               

      Η διαδρομή όμως δεν είχε τελειώσει. Μας περίμεναν οι Κοσταρικανοί για να αναμετρηθούμε ώστε να δούμε ποιος θα πάει στην φάση των 8. Μια χώρα ολόκληρη περίμενε αυτό το ματς με αγωνία. Και η μέρα του αγώνα ήρθε...
     Μπήκαμε στον αγώνα χωρίς φόβο, κάνοντας φάσεις με ξεχωριστή το τετ-α-τετ του Σαλπιγγίδη που κατέληξε κόρνερ μετά την επέμβαση του Goalkeeper της Κόστα Ρίκα. Ημίχρονο στο 0-0 και θετικά στοιχεία για τη συνέχεια. Κι όμως η μπάλα μας τιμώρησε όπως και με την Ακτή. Απλά αυτή ήταν η δεύτερη φάση των Κοσταρικανών και όχι η πρώτη ουσιαστική όπως των Ιβοριανών. 1-0 η Κόστα Ρίκα και η Εθνική βρέθηκε να κυνηγάει το σκορ. Πρώτο θαύμα: αποβολή του Ντουάρτε με δεύτερη κίτρινη κάρτα και η Εθνική με παίκτη παραπάνω. Δεύτερο θαύμα: ο Κατσουράνης έπαιξε καλά (χαχα) και Τρίτο Θαύμα: ΓΚΟΛ για τον Παπασταθόπουλο στο 91'!!! Η Ελλάδα πήγαινε τον αγώνα στην παράταση και μαζί με τον αγώνα παράταση έπαιρνε και το άγχος των Ελλήνων Φιλάθλων! Παρόμοια φάση χάθηκε σαν αυτή του Σαλπιγγίδη αλλά με πρωταγωνιστή τον Μήτρογλου και μια ακόμα σε αντεπίθεση της εθνικής μας όπου ο Χριστοδουλόπουλος σημάδεψε τον Goalkeeper των Κοσταρικανών. Λήξη αγώνα και διαδικασία Πέναλτυ.*
*Διαδικασία που πρώτη φορά στην ιστορία της η ομάδα αντιμετώπιζε και μάλιστα στο πιο ιστορικό της ματς σε παγκόσμιο επίπεδο.
     1-0,1-1,2-1,2-2,3-2,3-3,4-3 και την εκτέλεση αναλαμβάνει ο Γκέκας. Πέρνει τα βήματα και σουτάρει...ο τερματοφύλακας της Κόστα Ρίκα επεμβαίνει και ο Γκέκας ξεσπά σε κλάμματα γυρνώντας στους συμπαίκτες του. Ο Ουμάνια σκοράρει και κάνει το 5-3 και δίνει τέλος στο όνειρο 11 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Γκέκας απαρηγόρητος. Ο Χολέμπας (mvp της Εθνικής) επίσης. Η εποχή Σάντος τελείωνε με μια πικρή γεύση αλλά με όρθιο το κεφάλι και με θετικά στοιχεία για το μέλλον της ομάδας.
       

 
    Στεναχωρέθηκα όπως ο καθένας μας. Όχι όμως όσο ο Γκέκας που θα τον καταδιώκει αυτό το πέναλτυ για πολύ καιρό αν όχι για όλη του τη ζωή. Ο Καραγκούνης, ο αρχηγός, αυτή η τυπάρα έκλεισε τον κύκλο του στην Εθνική ως παίκτης. Μόνο θετικά κρατάμε και φιλοδοξίες για το μέλλον! Η φανέλα απέκτησε μέταλλο και έχουμε ήδη Ηγέτη (Γιώργος Σαμαράς)
                           

Άραγε να φοβήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας όταν όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους και φώναζε "Σαμαράς" ;; Ποτέ δεν θα μάθουμε :)